Το κείμενο των Πατρίων έχει δημοσιευθεί τόσο από τον Μανουήλ Γεδεών όσο και από τον Σπυρίδωνα Λάμπρο. Ωστόσο, ο Μανουήλ Γεδεών δημοσιεύει το κείμενο από τον κώδικα της μονής Παντοκράτορος 135 του 17ου αιώνα, ενώ ο Σπυρίδων Λάμπρος από τον κώδικα της μονής Διονυσίου 132, επίσης του 17ου αιώνα. Καμία από τις δύο εκδόσεις δεν είναι φιλολογικές, δηλαδή με κριτική έκδοση, και δεν προέρχονται από κάποιο από τα παλαιότερα χειρόγραφα. Για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια, ακολούθως δίνεται διπλωματική μεταγραφή του κειμένου από τον κώδικα Oxford Lincoln College 29, το παλαιότερο χρονολογημένο ελληνικό χειρόγραφο (1548). Ο κώδικας είναι ο παλαιότερος χρονολογημένος, με το κείμενο των Πατρίων, στα φφ. 202-211v, να φέρει χρονολογία στο τέλος 7056, δηλαδή 1547/48.
(Πηγή: Νίκος Λιβανός, Οι διηγήσεις με τίτλο "Ἀνάμνησις μερικὴ περὶ τοῦ Ἄθω ὄρους, τὰ λεγόμενα Πάτρια" (BHG 1054u) και η πατριογραφία του Αγίου Όρους, 10ος-17ος αι. Βόλος 2020. Διδακτορική διατριβή)
Ἀνάμνησις μερική, περὶ τοῦ ἁγίου ὄρους | τοῦ Ἄθω· τὰ λεγόμενα Πάτρια.
Μετὰ τὴν φρικτὴν ἀνάστασιν τοῦ μεγάλου Θ(εο)ῦ καὶ | σ(ωτῆ)ρ(ο)ς ἡμῶν Ἰ(ησο)ῦ Χ(ριστο)ῦ, ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι | ὁμοθυμαδὸν, ἐν τῷ ὑπερόῳ τῆς ἁγί(ας) Σιών, σὺν | Μαριὰμ τῇ μ(ητ)ρὶ τοῦ Κ(υρίο)υ Ἰ(ησο)ῦ. Ἔβαλον οὖν κλήρους | πρὸς ἑαυτοὺς εἰς ἑκάστου τόπου ὄνομα ὁ|ποῖος τοῦ ἀπελθεῖν κηρῦξαι τῶν ἀποστόλ(ων). | Αἰτήσασα καὶ ἡ μ(ήτ)ηρ τοῦ Κ(υρί)ου Ἰ(ησο)ῦ κλῆρον, ὅπως | μηδ’ αὐτὴ εἴη ἄμοιρος· λέγεται δὲ ὅτι
.png)
-1.jpg)
